Philippe Slégers, auteur van ‘Il était une fonderie ‘en afstammeling van vier generaties klokkengieters die sinds 1832 actief zijn in Tellin, heeft in 2011 het archief van de familiale onderneming geschonken aan het Rijksarchief te Saint-Hubert: 2500 dossiers met briefwisseling, schetsen, bestelbons en facturen over de meer dan 3.800 klokken die door de firma werden vervaardigd, zijn al toegankelijk.
Een familiebedrijf…
Op 14 juni 1832 levert Charles Causard, een klokkengieter uit het Franse Bassigny (Haute-Marne), aan het gemeentebestuur van Tellin een 806 pond zware klok voor de parochiekerk. De rondtrekkende ambachtsman beslist nog datzelfde jaar om zich in Tellin te vestigen en een klokkengieterij te beginnen.
Zes generaties klokkengieters, van Charles Causard tot Georges II Slégers, stonden aan het hoofd van het familiebedrijf. Tijdens de bijna honderdvijftig jaar bedrijvigheid (1832-1970) van de onderneming werden in Tellin duizenden klokken vervaardigd. De meeste waren bestemd voor Belgische kerken en kapellen, andere vonden hun weg naar bestemmingen overal ter wereld.
De geschiedenis van de onderneming kan worden samengevat als een statistiek over duizenden tonnen brons waarmee meer dan twaalfduizend klokken werden gemaakt voor klokkentorens van parochies, belforten, fabrieken, privéwoningen.
Wie de geschiedenis van deze klokkengieterij wil bestuderen, beschikt over duizenden brieven, schetsen, bestelbons en facturen in de verschillende klantendossiers. Tot 1973 werden deze documenten bewaard in de kantoren van de onderneming en bleven grotendeels gevrijwaard van stof, rook, brandschade of vernielingen door oorlogsdaden, archiefrovers en muizenplagen. Plots waren ze verdwenen, zonder sporen na te laten. Philippe Slégers, zoon van Georges II Slégers, de laatste Waalse klokkengieter, heeft ze weer opgespoord en stuk voor stuk geordend.
Om de historische kennis gedistilleerd uit al die documenten te delen met de volgende generaties, gaf Philippe Slegers in eigen beheer het boek Il était une fonderie uit.
…en een archief met een internationale uitstraling
Omzeggens gans België wordt dagelijks gewekt door een Ardeense klok! Het gaat dus over een waardevol gemeenschappelijk stukje erfgoed dat dankzij de schenking van het archief van de onderneming aan het RA te Saint-Hubert voor het nageslacht wordt bewaard. Toen hij de geschiedenis van het familiebedrijf schetste, gaf Philippe Slégers de voorzet. Het bronnenmateriaal staat nu ter beschikking van elke geïnteresseerde onderzoeker.
Raadpleegbaar in het Rijksarchief te Saint-Hubert
Tijdens het eerste halfjaar 2009 werd gestart met de overdracht van het archief. Philippe Slégers, tijdens de schoolvakanties geholpen door zijn kleinkinderen, heeft eigenhandig de inventaris opgemaakt op basis van een lijst die in 2004 werd gepubliceerd. Het archief werd vervolgens verpakt volgens de richtlijnen van het Rijksarchief.
Op twee jaar tijd werden ongeveer 125 dozen, of 22,3 strekkende meter archief, overgebracht naar het Rijksarchief te Saint-Hubert. Elke doos bevat een twintigtal dossiers, één per opdrachtgever. De laatste partij van het archief over België werd eind maart 2011 overgebracht. Na de sluiting van het Rijksarchief te Saint-Hubert in 2019 werden de archieven van de voormalige klokkengieterij van Causard-Slégers overgebracht naar het Rijksarchief te Aarlen, waar ze kunnen worden geraadpleegd.
Het Rijksarchief dankt Philippe Slégers voor zijn vertrouwen en zijn familieleden voor hun uitmuntende bijdrage inzake ordening, inventarisering en verpakking!
Lees meer
- Het archief van klokkengieterij Causard-Slégers is geïnventariseerd
- Philippe SLEGERS, Il était une fonderie, s.l., 2004, 157 p.
- De paasklokken van Macamic (Canada) komen uit … België!
- Waalse vereniging voor het klokkenerfgoed
Update pagina: 17 mei 2022
