In de napoleontische tijd werden talrijke initiatieven genomen om de kwaliteit van de wol en van de schapenrassen in het algemeen te verhogen. Rammen uit de keizerlijke schapenstallen van Rambouillet werden ondergebracht bij lokale kwekers in de vallei van de Vesder en in de streek van Verviers, waar toen een prille textielnijverheid tot ontwikkeling kwam.

In 1804 schonk de keizerin tien merinorammen aan de stad Luik en het jaar daarop werd de herdersvennootschap "Sénatorerie de Liège" gesticht. Doel was de wolkwaliteit te verbeteren via de voortplanting van de merinoschapen en hun kruising met gewone ooien.

In 1811 werden bij keizerlijk decreet depots voor merinorammen opgericht. Twee jaar later vond in het Ourthedepartement (grosso modo het grondgebied van de huidige provincie Luik) de samenstelling van een "herdersjury" plaats, bestaande uit fokkers die de prefect voorstellen moesten overmaken ter verbetering van het schapenras.

De staaltjes in kwestie zitten in het archiefbestand van het Ourthedepartement, bewaard in het Rijksarchief te Luik.